Kalisz jest najstarszym miastem w Polsce. Kalisz ma ponad 1800-lecie udokumentowanej historii. To starożytny geograf Klaudiusz Ptolemeusz odkrył istnienie na ziemiach polskich osiedla pod nazwą Kalisia. Późniejsze wzmianki pisane o nim pojawiać dopiero tysiąc lat później, jednak intensywne poszukiwania archeologów prowadzone po drugiej wojnie światowej potwierdziły wiarygodność starożytnego przekazu. Archeolodzy w okolicach Kalisza i w Kaliszu znaleźli ślady osadnictwa sięgającego aż po epokę brązu XVII-VII w. p.n.e. Od około 400 lat p.n.e. odryto że istniały na obszarze dzisiejszego miasta co najmniej dwie osady mogące nosić tę nazwę lub zbliżoną. Nazwa pochodzi od źródłosłowu „kał”, w znaczeniu: błoto, bagno, podobną nazwę ma wiele miejscowości w tym regionie takich jak Kałek, Kaliska, Kaliszcze, Kalsko. Nazwa pochodzi do terenu, na którym powstały dane osady. Tak było i w przypadku Kalisza, położonego w podmokłej błotnistej dolinie Prosny.

Znaleziska archeologiczne dowodzą, świadczą o rozwoju kaliskiego zespołu osadniczego w pierwszym tysiącleciu n.e. Archeolodzy odkryli szereg, sieci dróg w tym regionie, wśród których „szlak bursztynowy” prowadzący z imperium rzymskiego na wybrzeża Bałtyku odgrywał bardzo dużą rolę. dalsze dzieje osadnictwa w okolicy Kalisza po upadku starożytnego Rzymu, potwierdzają jednoznacznie najnowsze badania archeologiczne. Odkryte nie niedawno przy ul. Wydarte datowane są na siódmy wiek n.e., choć jej rozkwit przypadł dopiero na początek następnego tysiąclecia. Mieszkańcy Kalisza tych osiedli żyli głównie z uprawianego rolnictwa, wymiana handlowa była dla Kalisza źródłem dochodów. Świadczą o tym znaleziska monet świadczą oznacza to że osada była często odwiedzana przez obcych kupców. Sensacją było znalezienie w tysiąc dziewięćset dwudziestego siódmego roku w Zagorzynku skarbu ważącego około dwadzieścia kilogramów srebrnych monet rzymskich z II i III wieku n.e